Rozdziął 1 - Pierwsze kroki w obcym wymierze są niebezpieczne

Rozdział 1 -Pierwsze kroki i owy początek

Zaprasząm was na dalszą część naszychopowiadań i bestselerów. Czytajcie i podziwiejcie. I kochajciei kupujcie bo to będzie osobnapowieść <333333333333



 Perspektywa Merry:

 oBIE obudziłyśmy się na spoconej trawie, była ona fioletowa co nas za bardzo nie zdziwiło.Odrazu zaciekawone wstałyśmy i zauważyliśmy, że trafiłyśmy do innego wymiaru. Był ona całkowicie odwrotny do 40 innych. Obie zgodnie wstały z ziemi, a marylka szepnęła.
 -Gdzie my kUrwa jesteśmy?
 -W 41 wymiarze.
 -Przecierz taki nie istnieje?
 -Istnieje, był ukryty, bo skrywa on tajemnice całego wszechświata. Tutaj wszystko jest inne. mroczne i złe. -Wypowiedziała rozglądając się dookoła. W powietrzu wyczuwalny był zapach siarki, a żółte słońce przysłoniło ciemnogranatową chmurę, która oświetlała blade moje obliczę.
 Wiem, że się stąd nie wydostaniemy, nie ma opcji. Pojawiłyśmy się tu w momencie, gdy  na naszym świecie nadchodził koniec, bo skłócone marki rywalizowały o władzę. Musimy tam szybko wrócić, tylko jak skoro nie da się stąd wydostać, zapytałam czterech stron świata w myślach.
 -Musimy się zwijać, spójż-pokazałąm na słońce.- Przez te słońce moja moc jest ograniczona, tutaj jesteśmy zwykłymi śmiertelniczkami. Musimy się schronić przed nocą, oile tu wogóle zapada noc.
 Rozglądnęłam się dookoła i widzę, że siedzimy na środku polany, sokół rosną pojedyńczo mroczne drzewa, tkóre zdają się odsłaniać nagie półwyspy rozciągające się dalej.  Postanowiłyśmy pójść przez nie i nagle natrafiliśmy na wioskę. Była duża i cała z diamentów i innych metali szlachetnych. Spojżałyśmy na nią i zadecydowałyśmy podkraść trochę jedzenia, kiedy to niespodziewanie na końcu wioski zauważyłyśmy majestatycznego REKINOKOBYŁE! To było jak cios. Obie wiedziałyśmy, że nie wyjdziemy z tego cało. wIEDZIAŁYŚMY, ŻE NIE MA CZASU NA MYŚLENIE, trzeba uciekać, bo inaczej zginiemy. Chyba, że ktoś nas uratuje, proszę, pomyślałą do gwiazd zachodzących obok. Stworznie spojżało na nas i ruszyło biegiem z kopyta. Obie poczułyśmy oddech przeznaczenia na karku.




Perspektywa Ayako:
Obudziłam się nagle, jak ryba wyrwana z wody. Nie mogłam złapać powietrza, nie wiedząc czemu. Wtedy dotarło do mnie, co się stało. Byłam w innym wymiarze! Obok mnie na trawie leżał Akiko. Chyba spał. Szarpnęłam go lekko za ramie i on się obudził.  Usiadł pospiesznie i spojrzał na mnie. Wtedy jego oczy się rozszerzyły.
- Co tu się dzieje?
-Sama chciałabym wiedzieć- poprawiłam sobie niesforny kosmyk włosów.
- Chyba nas gdzieś wessało.
-I co teraz???- Zaczęłam lekko panikować- Co z płomyczkiem dodałam pośpiesznie?
-Nie wiem! -Ale jedno jest pewne musimy się stąd wydostać i to natychmiast!
-Jakieś pomysły, geniuszy- zadrwiłam.
-Idziemy na wschód, na wschodzie zawsze jest jakaś woda.
I poszliśmy na wschód. Omijalićmy jakies koramowe ostrowy, i inne dziwne rośliny. Całą ta fauna była jakaś dziwnie: fioletowe trawy, mroczne drzewa i gdzieniegdzie jakieś diamenty. Wtem zaczęło się ściemniać.
- Co do cholery? Jeszcze przed chwilą było jasno- Warknęłam.
- Widocznie tutaj czas płynie inaczej.
Wtem zauważyłam, że z daleka widać jakąś wioskę. Wzięłam Akiko pod ręke i pobiegliśmy w jej stronę. Była cała w diamentach i wogóle. Przechadzaliśmi się po tej wiosce i nagle zobaczylśmy jakoś cień, który przemykał przez skały. Zastanowiło mnie to, bo ten cień BYŁ BARDZO DUŻY!
Bez namysłu pobiegłam w tamtą strone, a za mną biegł Akiko.Potwór był szybki, ale my również. Nasze wyszkolenie dało nam duże umiejętności. Majestatyczny potówr zatrzymał się przy jednym z dużych kamieni. Mlaskał i oblizywał się dziko. Nie widzieliśmy co jest za kamieniem, ale przypuszczałam, że to jakieś jego ofiary. Potwór o skrzyżowaniu Rekina i Kobyły skoczył do ataku.
Wtedy usłyszałam ludzki krzyk. Bez zastosowania wyjełam z pochwy ostrze wiatru i ruszyłam do ataku.

 CIĄG DALSZY W NASTĘPNYM ROZDZIALE